دستفروشی؛ تنها شغل مردم میناب برای فرار از بیکاری

وقتی از اشتغالزایی خبری نیست؛

مردم جویای کار دومین شهر استان هرمزگان برای فرار از بیکاری و رهایی از هزینه های کمرشکن زندگی، دستفروشی را تنها شغل خود انتخاب می کنند. ...

دستفروشی امروزه شاید  به نگاه برخی افراد فروش یک کالای بی‌کیفیت در کنار خیابان، کوچه  پس کوچه های شهر معنی شود اما امروزه از فروش کالاهای بی‌کیفیت به سمت کالاهای گران‌قیمت و شغلی پردرآمد برای برخی شهروندان تبدیل شده است.

مردمان شهرستان میناب بدلیل عدم وجود کارخانجات و شرکت های تولیدی برای پیدا کردن شغل و درآمد ثابت مجبورهستند برای امرار معاش خود و خانواده خود بدون اینکه انتظاری از مسئولین داشته باشند شغل خود را خودشان انتخاب کنند.

شهرستان میناب بعنوان دومین شهر هرمزگان یکی از معدود شهرهایی است که با ورود به ابتدای این شهر از ابتدای بلوار میدان مقدس گرفته تا فلکه زهیری، میدان شهدا، کنار بانک ملی مرکزی، از پشت بازار زیتون تا انتهای خیابان یک طرفه شهید امینی مشهور به بازار کانال، خیابان شهید امینی و هر جایی که محل عبور و مرو می باشد دستفروشانی را مشاهده می کنید که با صدای بلند مشتریان را تشویق به خرید محصولاتشان می کنند.

سن و سال برای دستفروشی در بازار میناب ملاک نیست، از پیرزن و پیرمرد و دختر و پسر جوان گرفته تا دختربچه‌ها و پسربچه‌های شش یا هفت ساله که پلاستیک و دستمال کاغذی در دست گرفته و به اصرار  و التماس به شهروندان می‌فروشند.

با عبور از مسیرخیابان های شهر میناب افرادی از پیر و جوان، تحصیل‌کرده و بی‌سواد و حتی کودکانی را می‌بینیم که برای کسب روزی حلال در این خیابان سفره گسترانده و چشم‌هایشان قدم‌های عابرین را دنبال می‌کند، فروشندگانی که اغلب آنها زنان خانه داری هستند که برای تهیه مایحتاج زندگی این شغل را انتخاب کرده اند.

پهن کردن بساط در پیاده روها ،دادزدن های مکرر در گوش رهگذران و سد کردن راه رهگذران در برخی پیاده روها بخصوص در بازار قدیم میناب یکی از مشکلاتی است که شهروندان با آن مواجه هستند.

اگر چه دستفروشی جرم نیست اما بساط دستفروشان در خیابان‌ها شهر میناب جلوه ای از بی نظمی‌ را نمایان می سازد،بیشتر شهروندان به خاطر ترحم هیچ اعتراضی به مزاحمت های ایجاد شده توسط این دستفروشان نمی کنند و  این در حالی است که برخی از آن ها به شدت از این وضع ناراضی هستند.