سِوِند بافی؛ صنعتی هزار ساله در میناب

سِوِند بافی؛ صنعتی هزار ساله در میناب

شهرستان میناب یکی محدود شهرهای خوش آب و هوا با درختان نخل و خرما در شرق هرمزگان است، مردم این شهرستان از قدیم الایام به ساخت انواع صنایع دستی بومی و محلی تبحر خاصی داشته به طوری که آثار باستانی و میراث های برجامانده از روزگاران کهن در این منطقه، اصالت بومی و محلی این منطقه را نشان می دهد. صنایع دستی سوغات میناب زبانزد خاص و عام می باشد و در ایام نوروز این صنایع با استقبال خوب مهمانان نوروزی همراه بوده و بهترین سوغات و یادگاری از سفر مسافران به جنوب کشور می باشد.

این شهرستان در گذشته نچندان دور که هنوز ردپایی از خشکسالی و فروچاله های شهر دمار از روزگاران نخل های سربه فلک کشیده در باغات میناب در نیاورده بود مردم برای تامین مایحتاج و امرار معاش خود با ساخت انواع صنایع دستی روزگار می گذراندند، که یکی از مهمترین این صنایع دستی سِوِند بافی است.

سِوِند بافی، یکی از صنایع دستی قدیمی در شهرستان میناب دارای  قدمت هزار ساله بوده و یکی از صنایع دستی که برای ساختن آن از برگ و مشتقات درخت خرما  استفاده می شود.

هنر “سِوِند بافی” تنها مخصوص مردان نبوده بلکه زنان قدیمی و کهنسال مینابی نیز همراه و در کنار مردان احیاگر این صهت بومی هستند و در ساخت سِوِند به شوهرانشان کمک می کنند، برای ساخت این صنعت کهن با وسیله ای به نام پَروِند ابتدا از درخت نخل بالا رفته و با داس شروع به بریدن برگ درختان نخل خرما می کنند، پَروِند یکی از صنایع دستی میناب است که از لیف های درخت خرما تهیه می شود.

برگ درخت نخل که در گویش محلی به آن پیش گفته می شود بعد از دو روز خیساندن در آب برای ساخت سِوِند مهیا می شود، برای بافتن سِوِند سه نفر نیرو  نیاز است و برای تهیه این صنعت بومی یکساعت و اندی زمان صرف می شود.

سَرَبُش ،میدون ،پاتُک ، هشت میدون نام های سِوِند های بافته شده در این شهرستان بوده و هر یک با قیمت های متفاوتی به فروش می رسد، این صنایع دستی علاوه بر تولید داخل به کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز صادر می شود.

سوند که حصیری زمخت و خشن است و یکی ازصنایع دستی  مردم در جنوب  ایران می باشد که جز حصیربافی و رایج ترین  صنایع دستی است وجود نخلستان ها و درختان خرمای فراوان این فرصت را فراهم آورده تا با آن گونه های مختلف حصیر بافته شود.

با گذشت زمان و پیشرفت انسانی استفاده از برخی از صنایع دستی کاهش یافته اما هنر سوند بافی به قوت خود باقی مانده و در برخی از روستاهای هرمزگان همچنان از آن برای ساخت خانه های تفریحی روستایی استفاده می کنند و رستوران های سنتی و کبابی های بومی این منطقه نیز با تلفیق سوند و مشتقات امروزی مانند آجر و بلوک آلاچیق های از جنس برگ در خت خرما درست می کنند.