مجسمه های گلی؛ هنرسنتی مردم میناب

مجسمه های گلی؛ هنرسنتی مردم میناب

در حال حاضر افراد قدیمی شهرستان میناب که در ساخت ظروف و مجسمه های سفالی  استاد بودند در قید حیاط نیستند، اما بازماندگان آنها در گوشه و کنار روستاهای این شهرستان هنوز هم هنر اجداد خود را دنبال می کنند. ...

مردم جنوب ایران همچون گذشتگان خود اشیایی از جنس سفال می سازند و آن ها را با نقوش ساده اما زیبا تزیین می کنند، مردم میناب مجسمه های گلی را به شکل آدمک و حیوانات آن ها گاه به عنوان  توتم(نماد) مورد احترام بوده اند و گاه به عنوان وسیله بازی کودکان مورد استفاده قرار می گیرد.

مجسمه های گلی به شکل حیوانات در گویش محلی نام های مختلفی دارند مثلا مجسمه میمون به  اسم”انتَرَکو” سمور “راژگو” اسب “اسپکو” شتر هم با نام “اِشتُرَکو” شناخته می شود.

اِشتُرَکو یا همان شتر یکی از پر طرفدار ترین مجسمه های گلی  در میناب بوده که امروزه بعنوان صنعت کهن مردم میناب گردشگران بسیاری را از سایرکشورها به خود مجذوب کرده است.

مجسمه های گلی زمان کمتری نسبت به ساخت کوزه و جهله صرف می شود و با توجه به مشتریان محدود بیشتر توسط زنان قدیمی روستا ساخته می شود.

مجسمه های گلی در قیمت های مختلف به فروش می رسد و اغلب گردشگران و مهمانان نوروزی از این هنر های دستی استقبال می کنند.

روستاهای حکمی، بهمنی و شهوار مرکز تهیه و ساخت مجسمه های گلی در شهرستان میناب می باشند.